Treingesprekken
Met ‘de rijken worden steeds rijker’ wordt doorgaans niet bedoeld: verrijking in de vorm van meer comfort. Indirect is dit wel het geval natuurlijk, maar, nou ja, ‘verrijking’? En plein public even appen, de digitale kerstkaart? We zijn allemaal zó druk met ’pleasure seeken’ (‘De wereld gaat aan pret ten onder’) dat een normaal intermenselijk gesprek, mano a mano, er vaak bij inschiet.
Daar heeft de moderne, multitaskende Mensch wat op gevonden. Wij praten bij een film of concert. De bezige bij praat bij bij. Liefst als de cultuuruiting al begonnen is. Wij weten ons in goed gezelschap, want overal om ons heen horen we hetzelfde. Mensen die bij aanvang van het evenement stilvallen moeten al blij zijn dat er niet gerookt wordt. Dat zie je trouwens ook steeds vaker gewoon weer gebeuren: die opgestoken middelvinger van Ikke Ikke (‘en de rest kan stikken’) Laatst was ik in zo’n hoofdstedelijke galmbak. Niets aan de hand, tot de band begon. In de anonimiteit van het schemerduister en een muur van geluid durfden ze hoor. Overal zag je de bekende oranje lichtjes opflikkeren. Lafheid en de ruggengraat van een pak melk vallen vaak samen. ‘Flikker toch op, man!’ zou Youp zeggen als het bij hem in de zaal gebeurde.
Filmen en fotograferen tijdens optredens, daar hebben we het nog niet over gehad. Van het journaille kan ik het nog hebben: een kwartier in de fotopit voor (‘net als thuis’, haha) een verplicht nummertje en dan opzouten. Vrij baan voor de betalende bezoeker! Nee, jouw superoriginele clip moet nog vóór het slotakkoord op de socials! Paar lijken eronder, fijn! Eeuwigheidswaarde nul en van het concert des levens leest niemand meer het hele program. Jezelf meer naar links of rechts positioneren heeft geen zin, overal staan die amateurfilmers voor je snufferd. Ga lekker in het bos filmen, meneer de Bont, met je multi zoom, megapixel bladibla TELEFOON. Wacht! Nee, in de natuur heb jij niets te zoeken. Jouw telefoon meet zoveel schermtijd dat je nog geen konijn van een meeuw kan onderscheiden. Bestaat gewoon niet! Google even, of scroll door de TikTok filmpjes.
Ik pleit voor etiquette lesjes – let op: korte ‘attention span’ – op TikTok, waar dus steevast, tien van de tien keer geen reet te zien is van het beoogde filmpje, maar alleen iemand, op de rug gefilmd, die constant kletst en een telefoon omhoog houdt. Dat slechts af en toe zo’n filmpje nog viral gaat omdat de indewegstafilmer zijn telefoonfilmcamera laat vallen en vervolgens bukt . . Mensen gaan in de trein weer met elkaar praten: ‘Ik zag vorige week Een Heel Filmpje!’ Dat zo’n hele coupé als één man opstaat als iemand zegt: ‘Ik heb hier Een Complete Film.’ Treincateraars doen er goed aan deze zomer veel popcorn in te slaan. Ik heb mijn aandelen TikTok al gedumpt.