Tweede Wederopbouw
Aan een integere politica die niet kan verbinden heb je net zo weinig als aan een bouwvakker die alleen hard kan fluiten. Ziedaar de laatste gedachte ooit besteed aan Mevrouw Simons. Soms kan een rouwproces kort zijn. Nee, dan de heer Azarkan. Voorman van vooral Marokkanen, nadat hij in maart 2020 aan het begin van de eerste helft Corona – Gidsland als een koekoeksjong broeder Öztürk uit het nest werkte. Die zal ook wel gedacht hebben.
We blijven nog even bij dat beeld van de koekoek. Vooropgesteld: ik erken de volledige grondwet, waaronder de vrijheid van meningsuiting en van vereniging. Alleen bekruipt mij soms de gedachte: in jouw geboorteland zou ik dit niet mogen. Kleingeestig en misplaatst natuurlijk – en we moeten juist trots zijn dat het hier wèl kan. Maar toch. Die Azarkan kan met een bepaalde vanzelfsprekendheid en arrogantie de NV Nederland de maat nemen. Alsof ook zijn grootouders in 1953 met zandzakken naar de Zeeuwse en Zuid-Hollandse dijken liepen. Maar zó zat het niet helemaal, hè, Farid? Voornoemde bewindslieden hebben hun politieke antenne bijwijlen niet helemaal goed gericht.
‘Voornoemde bewindslieden’ vertrekken! De MinPres gaf het goede voorbeeld. Zijn afscheidscadeau aan de Groningers, aan alle boeren, aan de slachtoffers van controle-ambtenaren, en aandeelhouder-gestuurde bedrijven, van Corona en MH17 en ben ik nog iets of iemand vergeten? Kortom: aan alle Nederlanders. Ik hoop dat dit goede voorbeeld ‘goed doet volgen’. Van mij mag iedereen uit de huidige regering en oppositie, die collaboreerden, die hun bijdrage leverden aan de staat waarin dit land thans verkeert, vertrekken. De pappers, de nathouders, de meelbekkers en de achterkamer bekonkelaars. Uithuilen en opnieuw beginnen – met zijn allen. Van mij mag dit land op de schop. Niet met ‘het elan van de V.O.C.’ (daar stond de politieke antenne even niet ‘aan’, hè, Balkenende?). Maar minstens met de gloed en ijver van de naoorlogse jaren.
‘De Tweede Wederopbouw’ lijkt mij een passende benaming voor de periode die komen gaat.
Op de schop en grondig ook. ‘Nee, laat die dijken nog maar even staan!’ Binnen het Ministerie van Doorpakken is plaats voor verplegers, onderwijzers, conducteurs en agenten. Meldt zich dan nog zo’n ‘klinkende C.V.’, dan halen we er een loodgieter bij. Een hoge kiesdrempel zorgt voor een halvering van het aantal partijen. Schrap herkiesbaarheid, laat de volksvertegenwoordigers zes jaar dienen. Koppel hun merites aan de hoogte van de afzwaaibonus. Te vergeven door een onafhankelijke organisatie, welbesteed belastinggeld. Verminder de salarissen van Kamerleden met een kwart. Zo komt er nog wat idealisme in. Een Kamerlid die na de volle zes jaar afzwaait ‘boost’ daarmee zijn of haar C.V.
Er komt een kentering in de devaluatie van een in principe nobel ambt.
Ik weet het, behalve een Ministerie van Doorpakken, las u weinig nieuwe ideeën. Het zijn echo’s van wensen. De afgelopen kabinetsperiodes zaten wij in een slecht toneelstuk. Ik weiger te geloven dat we nu een achterhoedegevecht leveren, dat het ‘allemaal geen zin meer heeft’.
Waar ligt die puntenslijper?