Gekheid
Meisje-mijn maakt een ‘mean’ tomatensoep.
Betrapt u mij daar op het gebruik van een Engels woord! Eigenlijk ben ik voor zuiverheid in taal en discussies – elementen die er niet thuishoren moeten eruit. Nu is mijn ‘mean’ minder erg dan brandende politieauto’s op een zaterdagavond in Den Haag. Maar toch. Ik houd van alliteraties. Het ‘bekt zo lekker’. Net als die tomatensoep.
Vannacht kreeg ik een idee. Vanochtend vond ik op het kladblok naast ons bed ‘zuigen’, ‘sabbelen’ en ‘El Salvador’; het duurde even voordat ik er chocola van kon maken. Natuurlijk! Wat zegt kindsterretje Miley Cyrus in Two and a Half Men tegen Walden? Wat heeft Johan Cruijff, ‘De Verlosser’ van het roken afgehouden? Antwoorden op een briefkaart, aan … Miley zei, na een tandartsbezoek, ‘You do know what the lollipop’s for?’ In zijn Barcelona jaren is de omzet van Cruijff’s onafscheidelijke Chupa Chups verdubbeld.
Onze tomatensoeplolly wordt een oer-Hollands product. Een voorbeeld voor de supermarktketens die nog steeds sperziebonen uit Kenia en komkommers uit Koekoekistan verkopen, van het merk ‘Burning Planet’. Alles geteeld in Nederland, tot en met de stokjes van geknot wilgenhout. ‘Geen twee hetzelfde, ik had vanochtend in de trein een wel heel kromme.’ En geen plastic om het bolletje. Gewoon even afspoelen als u dat blieft, net als appels van de groentejuwelier.
In de reclamecampagne zult u Carice van Houten en Tim Hofman wellustig aan de ‘Tomato’ zien lurken. Daarna komen ze met een uitnodigende slagzin: ‘Tomato/potato, make it matter’. Reclametaal moet Engels zijn, net als posts op de socials. Ik zie tenminste hele gesprekken in het Engels als het over gevoelsleven gaat – onze moerstaal schiet daar simpelweg tekort.
Voor de ’Tomato’ is een rol weggelegd bij de bestrijding van smartphoneverslaving. Al die gelukzalige gezichten in het openbaar vervoer, die – net als vroeger – een half uur gewoon ‘zijn’, die niets anders nodig hebben dan die overheerlijke lolly.
En misschien komen we ook af van die digitale zombies. Klojo’s die – zich nauwelijks bewust van hun omgeving – lopend texten. Waar u voor moet uitwijken! Die op een druk station, middenin de stroom, opeens stilhouden. We hangen met zijn allen dagelijks rond op de set van een zombiefilm. Zó wil je toch niet dood aangetroffen worden? Mensen gaan de kist in met hun favoriete sieraden, een CD-tje van Bruce Springsteen misschien, maar nog steeds niet met de ‘eeuwige’ smartphone in hun hand (dat vinden we dan weer raar).
Iedereen zou geholpen zijn met af en toe een beetje rust in het hoofd – en een tomatensoeplolly.