Opduiken
Vrijdag was ik bij het afscheidsconcert van de band die ik ruim veertig jaar geleden zo’n beetje als eerste live zag. Toen heetten ze nog Wells Fargo. Ik heb mijn eerste concertposter nog. Wij vroegen die altijd netjes, een dag na het optreden, in de platenzaak. In een zaal ging het er minder subtiel aan toe. Aan het ‘behang’ op mijn puberkamer hing evenveel ducttape als in een SM-kelder.
Zo’n poster – meer nog dan een muziekalbum – biedt de ultieme nostalgietrip. Zeker uit die tijd. Stukjes huisvlijt, in elkaar gestencilde creativiteit. Zalen hadden een herkenbare huisstijl – ik geloof dat Paradiso ze zelf drukte, in de kelder.
Veertig jaar verder, band en publiek in een tijdcapsule, nog steeds in een kippenhok, voor honderd man. Herkenning alom, bij een kwart. Er waren er ook die dwars door de Eddy-met-kort-haar heen keken. Wie waren ons al ontvallen, wie was er ‘op tijd gestopt’. Verhalen van scheiding, strafblad en kleine successen. En van de afgelopen twintig, dertig, veertig jaar. Zoons werden voorgesteld, ze moesten eens weten …
De band stond er met evenveel bezieling als toen, al zijn vast niet alle dromen uitgekomen. Dit is – of was: ik kan dat nog moeilijk verkroppen – een band met een bescheiden statuur. Kent u de rockumentary ‘The story of ANVIL’? Het verhaal van mijn jeugdhelden in een notendop. Van bijna al mijn jeugdhelden, van het gros van de bands. Je laadt voor tienduizend euro aan apparatuur in een busje van duizend euro, en treedt op voor 100 euro en een krat bier. Het is typisch dat we, wanneer we spreken over minder succesvolle bands, het hebben over ‘bandjes’.
Zo’n pubertijdreis zo af en toe kan ik iedereen aanraden. Ik voelde mij weer even 18 onder leeftijdsgenoten. De buiken waren dikker, de haren korter en grijzer, er waren tatoeages bijgekomen, maar de sfeer was onveranderd. Ik zag veel echt geld over de biertoog gaan, er werd (bijna) niet gefilmd – iedereen die erbij was kan het weer navertellen. Nietsontziende passie is wat ons allemaal nog steeds verbindt. Die leidde bij mij tot een platenzaak. Ik schreef er een roman over.